Selçuk Eracun
Bir Pera Masalı- Selçuk Eracun, Fatma Berber,Sümeyra Gümrah Teltik
Selçuk Eracun:
1968 yılında dünyaya gelen Selçuk Eracun, 1871’den beriİstanbul’da yaşamakta olan Eracun ailesinin dördüncü kuşağıdır.Ayasofya Müzesi’ni Koruma ve Turizm Derneği’nde yediyıl çalışan Selçuk Eracun aynı zamanda Ayasofya ve Kariye
Müzesi’nde “zamanda yapı” üzerine çeşitli araştırmalar yaptı.Bizans resim sanatı ve Ortodoks ikonaları üzerine de araştırmalaryapan Selçuk Eracun, bu alanda çalışmalarına halen devametmektedir. Ayasofya Müzesi’nde çalıştığı dönemde, ülkemizegelen birçok yerli ve yabancı misafirle birlikte devlet konuğustatüsündeki protokole de rehberlik hizmeti verdiği gibi KariyeMüzesi’ni sekiz dilde anlatan tanıtım kitabının da yazarıdır.
Dolmabahçe Sarayı ve Efes örenyeriyle ilgili kitapları da basılanSelçuk Eracun’un Sultanahmet Gazetesi isimli bölgesel gazetedeçeşitli kültürel haber ve makaleleri bulunmaktadır. Ayrıca“Ayasofya’nın Derinliklerinde” belgeselinin sanat yönetmenliğini
yapmıştır. Bu çalışma Dan Brown’un Cehennem romanına daesin kaynağı olmuştur. 2010-2011 yılları arasında, Kültür ve TurizmBakanlığı profesyonel turist rehberi olmaya hak kazananSelçuk Eracun, İstanbul Rehberler Odası üyesi olup, 17. dönemTureb delegesidir.
Fatma Berber:
“Bu şehir arkandan gelir/ ömrünü nasıl tükettiysen tümyeryüzünü de öyle tükettin” diyor Kavafis. Pera, benim içinyüzyıllık masalları anlatan bir sırdaştı. Sanki köşe başından
şapkalarıyla Madam Katya el sallıyor, Mısır Apartmanı’ndayorgun vücuduyla Akif ’in silueti görünüyor, Pera Palas’taMata Hari’nin casusluk hayalleri ya da Agatha Christie’ningözyaşları Haliç’in sularına karışıyor. Bilinen isimlerin ötesinde
Pera’da dolaşırken acaba yüz yıl önce burada kim yaşamıştı,hangi çocuk velespit için ağlamıştı ya da hangi gençkız sevgilisiyle buluşmuştu Elhamra Sineması’nda diye düşünürüm.İlerde Çiçek Pasajı’nda kaçışan kızlar ve yangında külolan Naum Tiyatrosu’nun çığlıkları gelir kulağıma. Pera, senbenim için tüm adlandırmaların ötesinde ontolojik âcizliğimenefessin. Bir şehre nasıl âşık olunurun en güzel cevabısın.
Yaşanmışlıkların, anıların, biriktirdiklerin ötesinde zamanınöylece alıp geçtiği bir hatıralar arşivi değilsin. Şimdi kollarımıaçtım gözlerimi kapadım Cadde-i Kebir’de Abdülaziz’in Gondol’unudinliyorum, siz de duyuyor musunuz?”
Sümeyra Gümrah Teltik:
Tarih, bir ezber zinciri değildi benim için. Bazen unuttuklarımız,akılda kalanlarla kendi hatıralarımızla şekillenen biranımsama biçimiydi. İstanbul’un simgesi olan Peraise yüzyıllıkhikâyeleriyle beni şekillendiren, ardından kendi hikâyelerimi yaşadığımoyun alanı gibiydi. Çocukken bu şehirden uzakta, hayranlıkve özlemle tüm kalemlerim, kalemliklerim İstanbul siluetleriyledoluydu ki yıllar sonra bu siluet çalıştığım mekânlara veönemlisi ruhuma sindi. İstanbul’da gerçekleştirdiğimiz pek çoksanat etkinliklerinde İstanbul ve Pera festivallerin kahramanıydı.Konserleri dinlerken mekânın duvarlarına, tavanına bakar müziğionlara sinmiş yaşanmışlıklarla yoğurur ve ruhumda gezdirirdim.
Peralımonoklu beylerin Rebul’den aldığı lavanta kokusugelir burnuma. Ağa Camii’nde bir şehrin işgalini görürüm. GalataKulesi’ndeki Vedat’ın intiharına içlenir, Markiz’de Ayten’in çığlıklarınıduyarım. Cadde-i Kebir’de yürürken yüz yıl öncesininyaşamı belirir zihnimde. Tüm değişimlere inat.
