Yalnızlıklar denizinde küçücük bir çakıltaşıydım...Rüzgârla kabaran dalgalarla oradan oraya sürüklenen...Ya sen!...Kayalara kök salmaya çalışan küçücük bir yosundun...Hırçın dalgaların her vuruşuyla kolların kanatların kırıldı...Birbirimize söz vermedik mi?...Ellerimiz hiç ayrılmayacak diye!...Yıldızları seyrederken yemin etmedik mi?Gözlerimiz, başka kimseleri görmeyecek diye!Bak, şimdi aramıza yollar, aylar, yıllar girdi...Seni bir kez daha görebilmek için nelerden vazgeçmezdim!...Güneşin sıcağından, baharın çiçeklerinden, yağmurun damlalarından...Ya sen!...Beni bulmak için dikenli yollarda yalınayak dolaşır mıydın?...Ortadan ikiye yırtılmış fotoğrafı birleştirmek için karanlıkları yırtar mıydın?O kadar çok merak ediyorum ki..."Hayat bize bir şans daha verecek mi?" diye...Kader ikimizi ne...

Kimi insan rahatlıkla ahkâm keserken yapılmamalı dediği şeyi gizlice kendisi yapar. Kendisine dürüst değildir, sanır ki onu "Gören" olmaz. Sana gözlerini "Veren" seni "Görmez" mi sanırsın? Kendi hata ve günahıyla saklambaç oynayıp başkasınınkiyle yakar top oynayanlardan sakın kendini! Bir sabah uyanıp insanların suratlarına baktığında, karşındaki kişinin yüzünde, onların içinde gizli duran cimrilik, kibir, kıskançlık, hırsızlık gibi olumsuz karakter özelliklerinin belli bir renkle ortaya çıktığını görebilseydin, bu hayatında neyi değiştirirdi bir düşün. Aynaya koşup baktığında kendi suratında veya bedeninde hiçbir renkli leke olmadığını gördüğünde bu ne anlama gelirdi? Sen gerçekten tertemiz misin yoksa kendine en uzak kişi yine sen misin? Kendi hayatının filminde yönetmen olacaksan kimler...