"Ruhun acısı bu derece sarsıcı bir fiziksel acıya sebep olabilir miydi? Öyle ki tüm organları ateş almış gibi sarsılıyor, kendisine ne kadar hâkim olmaya çalışsa da istemsiz bir şekilde tir tir titriyordu. Karanlık, acı ve umutsuzluk... Ölüm... Tüm bu acılardan, umutsuzluktan ve ona, bak göreceksin daha neler gelecek başına der gibi gözdağı verir bir edayla parmağını sallayan buz gibi geleceğinden kurtuluş... Huzura kavuşması çok uzun sürer miydi? Ölümün sıcak kavrayışına kavuşmadan önce şu anda çektiklerinden daha büyük acılar yaşaması mümkün müydü? Hiç sanmıyordu." Ölümü kurtuluş olarak görmeye yakışmayacak kadar genç, nahif ve savunmasız bir kız... Ancak bir ejderhanın ağzına yaraşacak alevlerle, yıllar boyu içinde büyüttüğü intikamını bir genç kızın saf varlığını kavurarak almaya yemin...

Angela Davis, ABD’nin gelmiş geçmiş en büyük muhalif hareketi olan Kara Panterler’in en gür seslerinden. Bir feminist, bir vegan, bir direnişçi. FBI’ın "ABD’de en çok aranan 10 suçlu" listesinde yer almış bir devrimci. Sıra dışı dava süreciyle eş zamanlı büyüyen mücadelesi, ulusötesi bir direniş haline geldi, siyahî özgürlük hareketinin bir sembolü oldu. Kişisel hikâyesi, binlerce kardeşinden herhangi birinin hikâyesi olarak kalabilirdi; sorunun renklerde değil sınıflarda, çözümün egemenlikte değil eşitlikte olduğunu bağırıp durmasaydı eğer. "Kız kardeş" Angela, özyaşam öyküsünde, büsbütün karamsarlıkla kontrolsüz iyimserlik arasında bir nokta yakalıyor ve hepimize o noktadan sesleniyor; "Bu daha başlangıç."

Sosyal Medya Aşkları-Erkan Uslu Sosyal Medya Aşkları - Erkan Uslu Facebook, Twitter, Instagram, Foursquare, Pinterest… 5 farklı site, 5 farklı kadın, 5 farklı sevişme… Belki de sadece tek bir kadın. Sonuçta bir kadının içinde keşfedilmeyi ve sevilmeyi bekleyen birçok farklı kadın yok mu? Aşk bitti denilen bu çağda bence gerçek aşk çağı yeni başlıyor. İnternet hepimizi birbirimize çok yaklaştırdı, hepimiz birbirimizin parmaklarının ucundayız. Sadece bu yeniçağa ayak uydurmamız gerekiyor. Sevmeyi, aşık olmayı ve sevişmeyi yeniden öğrenmemiz gerekiyor. Bu kitap bunlardan bahsediyor.

Bir enteresanız: Tanımadığımız insanları etkilemek için bizim olmayan paraları harcıyor... Teknolojik aletlerle ailemiz ve çocuklarımızla geçirmek istediğimiz vakitten çalıyor... Vitrinlerdeki ışıl ışıl ürünlerle gelecek güvencemizi yok ediyor... İçimiz istemeden görüşmek zorunda olduğumuz kişilerle enerjimizi tüketiyoruz. Sonuç: Sığılamayan gardıroplar, yetmeyen metrekareler, yetersiz kalan buzdolapları, bir de size stres, tatmin olamama, yetersizlik ve yalnızlık hissi veren "şeyler", kişiler, ortam ve projeler... Üstüne üstlük büyük bir anlamsızlık. Bütün bunlara daha ne kadar katlanacaksınız? Bolluk ve bereket için yer açmanın vakti gelmedi mi?... Zaman, sağlık, özgürlük, para... Hayat tek. Hayat özel. Hayat sizin. Karar sizin. Siz kimsiniz tanıyın, değerlerinize ve kendinize uygun bir ...

250 kilometre hızla giden kırmızı bir araba. Kaza yapıyor. Suçlu kim? Hızlı gidebiliyor diye araba mı, yoksa sürücü mü? Nasıl araba kullanmak için sürücü ehliyeti gerekiyorsa, kredi kartı kullanmak için de "ehliyet" lazım. Sizin ehliyetiniz var mı? Kredi kartını doğru kullanmayı biliyor musunuz? "Tabii ki kredi kartı kullanmayı biliyoruz. İstediğin yerde limitin kadar alışveriş yapıyorsun. Sonra kasadaki görevliye kartı veriyorsun, o da pos makinesini sana uzatıp şifre yazdırıyor. En son olarak da fişini alıyorsun, iş bitiyor. Taksitlerin de bulunduğu ekstre her ay geliyor, onun da asgarisini ödeyip kartı kullanmaya devam ediyorsun. Hatta lazım olduğunda istersen ATM’den nakit bile çekebiliyorsun... Bunda bilmeyecek ne var?" diyorsanız elinizde tuttuğunuz bu kitap tam sizin için. Belki son...

Her şey böyleyken, hâlâ aramızda sevgi varken bitirmeliydik. Belki o zaman taze ve yıpranmamış olarak; sandık içlerinde, kitap aralarında saklayabilirdik aşkı... Zaten hep iki yüzü yok muydu gerçeğin? İnsanlar koydukları kurallarla benliklerini sınırlarken, anahtarı zaten kendilerinde olan hapishaneden kaçarak işlemiyorlar mıydı en büyük suçları? İçine konulan acının dozundaydı sır. Beynin bir oyunuydu ama yine de insana ait en özel duyguydu aşk... Kazanmalıydı… *** Zaten ne kadar hüzün ve imkânsızlık varsa, "Aşk O Kadar Aşk" değil miydi?